پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

افق گیری برای آینده دانشگاه های کشور، بدون نظرداشت به سیر تحول دانشگاه در ایران و اهداف نظام های سیاسی از راه اندازی و توسعه دانشگاه ، امکان پذیر نیست. نظام پهلوی اول و دوم، دانشگاه را در معنای توسعه فناوری و تربیت نیروی ماهر مورد نیاز کشور دنباله گیری می کردند.دانشگاه با ایده گزینه‌ای از اروپا وارد ایران شد و صرفاً نگاه به دانشگاه وسیله‌ای برای توسعه کشور بود. در دوران پهلوی اول، پهلوی دوم و حتی در اواخر دوران قاجار، ایده پیشرفت یا ایده پروگرِس که به آن می‌گویند ملل راقیه یا همان ترقی می گویند، شکل گرفت؛ایده ترقی، ایده‌ بسیاری از روشنفکران و جریان‌های سیاسی غالب و بعد خودِ قدرت (سلطنت پهلوی) بود که به دنبال اجرایی کردن این ایده بودند. در دوران پهلوی اول و پهلوی دوم و حتی در اواخر دوران قاجار، سیاست‌گذاری‌های پولی، بانکی، در حوزه‌های مختلف اجتماعی و وزارتخانه‌ها به‌صورت جزء همه به دنبال این بودند که بتوانند کشور را به سمت توسعه همه‌جانبه ببرند.

چه طرفدار باشیم یا از منتقدان سیدجواد طباطبایی، نمی‌توانیم این موضوع را انکار کنیم که مجموعه نظراتی که او درباره تمدن ایرانی داده است، زمینه‌ساز بحث‌های زیادی شده و تاثیر زیادی در فضای فکری جامعه ایرانی داشته است؛ نظراتی که بیشتر به پروژه‌ای شبیه است که ظاهرا قرار است به مسیری خاص منتهی شود.

دوره قاجاریه شاید از نظر بیشتر ما دوره افول ایران و دوره پادشاهان بی‌عرضه و خائن به کشور باشد؛ با این همه می‌توان در بین همین سلسله هم چهره هایی مملکت‌دوست و بادرایت پیدا کرد.